Bir distopyadaki devlet baskısı, protesto ve direniş umutlarını çaresizliğe sürüklüyor. 2017 G20 Zirvesi, bu çaresizliğin bir nevi kutlaması gibiydi; tüm öfke ve direniş, Beethoven’in 9. Senfonisini dinleyen dünya liderlerinin sessizliğinde kayboldu. Neşeye, biber gazına ve polis şiddetine, küresel baskıya, silah satışlarına, kitlesel silahlı saldırılara, nükleer güce, soğuk savaş sonrası diplomasilere ve yöneticilerin dünya barışı hakkındaki sayısız beyanlarına bir övgü.
21. yüzyıl siyasetinde bizler sağcı otoriterizmin yükselişine bir kez daha şahit olduk; insanların din adına katledildiğini gördük, ataerkilliğin hakimiyetini tamamen şeffaf bir şekilde gördük ve küreselleşmenin vaatlerinin başarısız oluşuna tanık olduk. Ve bunların hepsine tek bir tıklamayla tanık oluyoruz.
Distopyan otoriteye teslim oluşumuzun bir başlangıcı ya da sonu yok. Bugünün dünyasında doğarak, halihazırda distopyaya gönderilmiş durumdayız ve bugünün dünyası, aslında neşe bize veda ettiğinde başlıyor; elveda ütopya.

Özgeçmiş: İpek Görgün. Ankara’da (1984) doğan İpek Görgün, Bilkent Üniversitesi Siyaset Bilimi bölümünden mezun oldu. Felsefe dalında Yüksek Lisans derecesini (Galatasaray Üniversitesi) tamamladıktan sonra; İstanbul Teknik Üniversitesi Müzik İleri Araştırmalar Merkezi Sonik Sanatlar Bölümünde doktora programına kaydoldu.